Τυπικά

Βασικό τυπικό κατά τα Πάτρια Κηδεύσεως

Βασικό τυπικό κατά τα Πάτρια Κηδεύσεως

Ύμνος Θεού Ερμού Ψυχοπομπού
Tοποθετείται στο στήθος του τεθνεώτος στέφανος δάφνης.

«Ερμέα, φίλε Θεέ, σεβάσμιε,
ός θνητών ψυχάς κατάγεις ες Άϊδην,
υπνοδώτα, ψυχοπομπέ,
άρρητε, κρύφιε, δαήμον
τεθνεώτων προσηνή επαρωγέ,
Φερσεφονείας, μεγάλου Διός θυγατρός
επίκουρε,
μόλε ευμενής μυστιπόλοις
και τον μών προσφιλή νεκρόν
δίδαξον σπεύδειν υπέρ λήθην.»

Ευχή / Χαιρετισμός
Δίδεται στον τεθνεώτα το νόμισμα της διαβάσεως.

«Ο Κόσμος αναδυθείς αφ' εαυτού,
αυτοκεκοσμηθείς και ευτάκτως διατάξας την απειροσύνη του,
εγέννησε εκ της Ουσίας του
τους Θεούς και τις θνητές μορφές ζωής,
με προνομιούχο εκείνη του Ανθρώπου,
προνομιούχο για τον Λόγο που εδανείσθη
από το επίπεδο των Θεών,
από τον φωτεινό χώρο όπου κατοικούν
οι τάξιν θέσαντες και τάξιν τηρούντες Αθάνατοι,
από τον εσωκόσμιο και περικόσμιο συνάμα Όλυμπο.

Άπαντες φώτα εκ φωτός όντες,
όλοι τμήματα οργανικά της αυτής Ουσίας,
των Θεών και του Κόσμου τέκνα προσφιλή,
κατ' Αρετήν τον βίο να ζήσουμε καλούμεθα,
φιλοσοφούντες και επ' αγαθώ αριστεύοντες
διότι αυτός είναι ο προορισμός του Ανθρώπου:
να λάβει φώς και να το μεταδώσει,
δια του λόγου και του συναισθήματος,
Θεός και ζώον συνάμα, αγία υπόσταση,
θεία ποιότης εν σαρκί.

Μακάριοι όσοι αυτά καταλαβαίνουν,
στο τραγικό εφήμερο του ανθρωπίνου βίου,
στην ατελείωτη ροή των ετών
καθώς οι γενεές των θνητών πίπτουν
ωσάν των δασών τα φυλλώματα.
Μακάριοι όσοι από τον Δεύτερο Ήλιο οδηγήθησαν,
από την Παιδεία των Ελλήνων,
και έγιναν ευγενείς και εσωτερικώς όμορφοι,
μακάριοι όσοι διαυγή και ήρεμη απέκτησαν ματιά
και γαλήνια κοσμοθέαση
μακράν κάθε σκοτοέσσης γνώμης περί Κόσμου και Θεών,
όσοι στον βίο και την αιωνιότητα
κατέστησαν εαυτούς ικανούς να σταθούν
ομοτράπεζοι των Θεών και των αγαθών προγόνων.

Χαίρε ..........., πατέρα / μητέρα υπόδειγμα.
Έλληνα / Ελληνίδα εξ Ελλήνων,
Σεβαστέ / σεβαστή εκ σεβαστών,
γαλήνιο δρόμο να' χεις με γλυκύ αρωγό τον ψυχοπομπό Ερμή
προς τα Πεδία των ευδαιμόνων Μακάρων,
προς τους φωτεινούς και γαλήνιους τόπους,
όπου κατοικούν οι ευκλεείς και θειότατοι πρόγονοι,
ένθρονος στην απεραντοσύνη του Κόσμου,
δίκαιος / δικαία εν μέσω δικαίων,
φίλος / φίλη Θεών, συνείδηση ουρανία,
ελεύθερος / ελευθέρα από τα δεσμά της μορφής,
ελεύθερος / ελευθέρα από τα μεγέθη και τον Χρόνο,
μακάριος / μακαρία, τέλειος / τελεία, αγαθός / αγαθή.

Χαίρε ..........
Να μας κοιτάς και να μας παραστέκεις,
μέχρι ν' ανταμώσουμε ξανά.
Εμείς δια βίου θα σε τιμούμε,
και θα σε θυμόμαστε.»

«Αιωνία η μνήμη σου αγαπημένε / αγαπημένη.
Αιωνία η μνήμη σου αγαπημένε / αγαπημένη.
Αιωνία η μνήμη σου αγαπημένε / αγαπημένη.»

Χύνεται σπονδή και θραύεται το πήλινο κύπελλο.