Η γέννηση της Αφροδίτης

Για τη γέννηση της Αφροδίτης ο Ησίοδος αναφέρει στη Θεογονία (187-206) «Και τα’ αμελέτητα λοιπόν αμέσως μόλις τάκοψε με το δρεπάνι, τάρριξε απ’ τη στεριά στον πόντο τον πολυτρικύμιστο, κι έπλεαν στη θάλασσα πολύν καιρό. Μα ολόγυρά τους λευκός αφρός απ’ το κομμάτι αυτό της σάρκας της αθάνατης ανέβαινε• κι απ’ τον αφρό γεννήθηκε μια κόρη. Κοντοζύγωσε στ’ άγια πρώτα Κύθηρα, κι ύστερα διάβηκε από κει στη θαλασσόζωστη την Κύπρο. Και βγήκεν η σεβάσμια, η ωραία θεά, και γύρω- γύρω χλόη κάτω απ’ τα λυγερά τα πόδια της ξεφύτρωνε• και τούτην Αφροδίτη λέν’ οι άνθρωποι και οι θεοί, γιατί γεννήθηκε από τον αφρό· και τήνε λένε και Κυθέρεια, γιατί τα Κύθηρα πλησίασε. Και τη συντρόφεψε ο Έρωτας και ο Ίμερος ο ωραίος την ακολούθησε, μόλις αυτή γεννήθηκε και στων θεών ανέβαινε το γένος. Και τούτη απ’ την αρχή την τιμή πήρε και τον κλήρον έλαχε, νάχη μέσ’ στους αθάνατους θεούς και τους άνθρωπους, τα χάδια τα παρθενικά και τα γλυκοχαμόγελα και τις απάτες και τη γλυκειά την ηδονή, το σμίξιμο το ερωτικό και τα γλυκά καμώματα όλα. Κι εκείνους ωνομάτισε Τιτάνες ο πατέρας, ο μέγας Ουρανός τους γιούς του βρίζοντας πούχε γεννήσει». (απόδοση στα νέα ελληνικά Π. Λεκατσάς) Και ο δεύτερος Ομηρικός Ύμνος στη Θεά μάς παραδίδει ότι τα κύματα την έβγαλαν σε μια ακτή της Κύπρου. Εκεί την υποδέχτηκαν με ιδιαίτερη χαρά οι χρυσοστέφανες Ώρες, όπου με άφθαρτα ενδύματα την έντυσαν, χρυσαφένιο στεφάνι της έβαλαν στο κεφάλι, ενώτια από πολύτιμο χρυσάφι και ορείχαλκο της πέρασαν στους λοβούς των αυτιών και με περιδέραια ολόχρυσα της στόλισαν το λαιμό. Με όλον αυτό το στολισμό την πήγαν στους αθάνατους Θεούς, οι οποίοι την υποδέχτηκαν με ασπασμούς και χειραψίες. Κάθε Θεός ευχόταν σύζυγος να του γίνει γιατί θαύμαζαν την ομορφιά της χρυσοστέφανης Κυθέρειας.

Ομηρικός Ύμνος στην Αφροδίτη

«Αιδοίην χρυσοστέφανον καλήν 'Αφροδίτην
άσομαι, ή πάσης Κύπρου κρήδεμνα λέλογχεν
ειναλίης, όθι μιν Ζεφύρου μένος υγρόν αέντος
ήνεικεν κατά κύμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης
αφρώ ένι μαλακώ: τήν δέ χρυσάμπυκες '~Ωραι
δέξαντ' ασπασίως, περί δ' άμβροτα είματα έσσαν,
κρατί δ' επ' αθανάτω στεφάνην εύτυκτον έθηκαν
καλήν χρυσείην, εν δέ τρητοίσι λοβοίσιν
άνθεμ' ορειχάλκου χρυσοίό τε τιμήεντος,
δειρή δ' αμφ' απαλή καί στήθεσιν αργυφέοισιν
όρμοισι χρυσέοισιν εκόσμεον οίσί περ αυταί
'~Ωραι κοσμείσθην χρυσάμπυκες οππότ' ίοιεν
ες χορόν ιμερόεντα θεών καί δώματα πατρός.
αυτάρ επεί δή πάντα περί χροΐ κόσμον έθηκαν
ήγον ες αθανάτους: οι δ' ησπάζοντο ιδόντες
χερσί τ' εδεξιόωντο καί ηρήσαντο έκαστος
είναι κουριδίην άλοχον καί οίκαδ' άγεσθαι,
είδος θαυμάζοντες ιοστεφάνου Κυθερείης.
Χαίρ' ελικοβλέφαρε γλυκυμείλιχε, δός δ' εν αγώνι
νίκην τώδε φέρεσθαι, εμήν δ' έντυνον αοιδήν.
αυτάρ εγώ καί σείο καί άλλης μνήσομ' αοιδής.»

Ο Όμηρος στην Ιλιάδα (Ε 370) αναφέρει ότι η Αφροδίτη γεννήθηκε από την ένωση της Διώνης και του Διός.